Op naar Ban Gioc

Vandaag zijn wij vanaf Hanoi vertrokken naar Ban Gioc. Wij hadden deze tour geboekt bij een Nederlandse man die inmiddels al bijna 4 jaar in Vietnam woont. Dit is een 3 daagse tour met een gezelschap van maximaal 10 personen plus een gids.
Gisteren avond hebben wij nog even lekker gebarbecued en nog even over de late night market gelopen. We wilden op tijd naar bed gaan omdat we de volgende dag vroeg werden opgehaald. Het vroege naar bed gaan zat er helaas niet in. Er was zoveel te zien. Oude mensen die aan het stijldansen waren, jonge gasten die aan het break dance waren en nog veel meer gekke maar vooral leuke mensen.
De volgende ochtend zouden we tussen 7.30 en 8.00 uur worden opgehaald met de bus, 8.45 kwam er iemand aan rijden in een auto. Een mooie grote jeep. Het bleek dat wij de enigen waren op de tour en dus een heerlijke ruime auto hadden met een privé gids helemaal voor ons alleen! (Bofkonten)

We waren al snel uit de chaos en drukte van Hanoi. Eenmaal op de 'snelweg' veranderde de stadse omgeving in een vlaklandschap. De gids vertelde veel en weet een hele hoop van, van alles. Hij heet Nim en is 28 jaar. Op alles wat wij vroegen wist hij een antwoord. Hij vertelde dat hij 1 Nederlands woord kent, proost! (Klonk als muziek in mijn oren) na een lang stuk kwamen we aan op een tolweg, deze was aangelegd door de Japanners (Vietnam had er te weinig geld voor). Eenmaal op de tolweg veranderde het landschap van plat naar steeds meer heuvels en rotsen. Eenmaal van de snel weg af reden we een grote stad binnen. Onze gids vertelde over de auto voor ons dat dat een leger auto was en dat die heel oud is. Wat denk je? Krijgen wij een een aanrijding mee. Verder weinig aan de hand maar Nim was er duidelijk niet blij mee. Onze eerste stop was een museum over de oorlog. Helaas, voor ons was deze dicht op maandag. Wij hebben toen daarnaast wat koffie gedronken en zijn we weer door gegaan. Maar eerst moest Mariska nog even naar de wc, alle locals vonden ons al erg interessant. Maar na dit bezoekje werd ze tegengehouden door een vrouw met 2 kindjes, de telefoon was al in de aanslag. Na een hele fotosessie zijn we toch echt gegaan. (Het ene meisje had alleen maar heel vreemd naar haar gekeken.. "dus dit is dus een westerse")
Na anderhalf uur rijden stopten we weer om te lunchen Phú Lan. Dit is een nieuwe stad vertelde Nim. Het eten was wat anders dan in Hanoi. Meer back to basic. Bamboe met een vulling, gekke witte tomaten, beefstuk reepjes, rijst, koude bouillon met bladeren van een willekeurige boom en nog wat gekke dingen. Na een beetje eten (Cas vond het dit keer iets minder lekker) gingen we weer op pad dit keer zaten we lang in de auto, het uitzicht werd tussentijds steeds mooier en mooier. We moesten uitwijken voor kuddes waterbuffels, super cool om die te zien! Alleen een paar bochten verder lag een koeienkop op een tafel (hij keek nog zo lief). Dus echt een saaie rit was het zeker niet.
Na 100 foto's verder en 3 uur te hebben gereden kwamen wij aan in een klein dorpje met de inheemse bevolking. Mannen hard aan het werk om slagers messen te maken en vrouwen druk bezig met het mais te drogen. Hier zijn wij ongeveer 10 minuten gebleven want we moesten nog een eindje rijden. Een uur verder wilde Nim ons een mooi uitzicht laten zien. Wij reden door een dorpje ergens achteraf. Berg op. De wegen werden slechter en slechter maar wat was het de moeite waard. Het was erg mooi. Wij konden hier helaas niet draaien. Wij reden door, maar toen. Uit het niets was daar het paradijs. (Verbeeld het je even aub) Tussen de prachtige rotsbergen lag daar een klein dorpje midden in de rijst velden.
Overal waar je keek waren prachtige rotsen, de meeste groene rijst velden, prachtige huisjes, de zon die onder ging, de rust en kalmte maar vooral de geuren en het gevoel dat je op een stukje aarde bent waar alles ongerept is en het ene stukje groen nog mooier is dan het andere stukje, het geluid van de krekels, de beekjes. Het plaatje was compleet! Ik kan er nog uren over door gaan maar dit stukje aarde was perfect! Wij hebben daar even gewandeld en het was echt genieten! Je vergat alles, je voelde de rust. Heerlijk!! Helaas moesten wij het stukje weer verlaten om terug te gaan naar het hotel. Gek genoeg was dat 15 minuten rijden van de perfecte plek. Hier hebben wij ons even opgefrist en gegeten. Wat overigens erg lekker was. Nim vertelde ons later dat hij als Vietnamees ook nog nooit zo'n mooi plekje heeft gezien. Hij zei dat wij de eerste toeristen waren geweest die dat plekje gezien hebben.. met dat als mooie afsluiter gaan wij vroeg naar bed want morgen weer een drukke dag voor de boeg..

Ps had ik al gezegd dat, dat plekje op aarde geweldig is? (Je had de gezichten van de locals moeten zien, een hele mooie glimlach en zwaaien.)
Vietnam je bent nu al geweldig! En dit is pas onze derde dag hier..