Jakarta

We hebben één volle dag in Jakarta, daarom hebben we besloten dat we vandaag op een normale tijd uit de veren moesten.. Toen we beneden in de lobby kwamen, was er geen gelegenheid meer om te kunnen ontbijten. Hebben wij even pech. Taksi aangehouden zoals ze dat hier zo mooi zeggen. De beste man het plaatje laten zien waar we heen wilden en we gingen de drukte van Jakarta in. In de avond leek het al een gekkenhuis, maar op klaarlichte dag.. Wat een leven! We waren er, Batavia. Er was een muziek festival aan de gang, wij dachten dat is leuk! Ze speelden op traditionele instrumenten, wij hadden nog steeds geen bodem. Dus naar binnen bij café Batavia. In één woord wauw, je stapt binnen en je waant je terug in de tijd. Mooie oude houten vloeren, de lampen, de aankleding alles klopte gewoon. Alleen het jammere eraan was dat er alleen maar blanken naar binnen kwamen. Snap ik wel, het is duur naar Indonesische begrippen..
Na het museum hebben we nog even een rondje gelopen. Al snel ontdekten een groepje locals ons en wilden op de foto. Ik hield me op een afstandje, elke seconden kwam er nog iemand bij staan. Toen op zoek naar een taxi, nou hoe? We zagen in de verte een hotel, met een medewerker. Wij daarheen gelopen, in ruil voor de taxi wilde hij van ons een foto. Deal!
Daarna met onze verhitte hoofden de taxi in, opzoek naar de haven. Deze aardige man op leeftijd probeerde met ons te communiceren, maar hij sprak geen woord Engels en wees alleen maar. Super lief natuurlijk, uiteindelijk zijn we er gekomen. Daar een oud scheepsmuseum ingedoken, met nog echte oude boten. In de uitkijktoren geweest en daarna door naar Sunda Kelapa.
We moesten langs het drukke verkeer op een heel smal stoepje, je voelde de auto's langs je heen scheuren. De locals in de auto zwaaiden en keken ons na. We zagen de haven met de boten, daar moesten we nog wel precies €0,50 neerleggen om binnen te komen. We werden enorm vriendelijk ontvangen door de mensen die op de boten aan t werk waren. Het waren vrachtschepen. Niet zoals wij die kennen deze waren helemaal van hout gemaakt. De boeg was ook erg hoog in verhouden met het schip. Soms werden we opgeschrikt door een kleine indo die omhoog kwam vanuit zijn kleine bootje. Die wilden ons maar al te graag een rondleiding geven. Na wat kiekjes te hebben geschoten liepen we weer terug richting de grote weg. Opnieuw de uitdaging aangegaan om een taxi te scoren. Je moet je voorstellen, je hebt 2 rijbanen maar ze hebben t in gebruik als 4.. Brommers met 4 mensen, auto's, vrachtwagens, fietsers en lopende mensen alles rijdt door elkaar. Ik vind het niet zo gek dat ze hier met mondkapjes op lopen, ik had hetzelfde gedaan als ik hier had gewoond. We hadden al vrij snel (gelukkig) een taxi en we besloten dat we voor de rest even niks meer gingen doen. We waren oververhit van deze hectische stad en ook wel een beetje moe van het reizen. Even een duik of 2 nemen bij het zwembad.

In het hotel hebben we het vervoer geregeld naar Pangandaran. In eerste instantie zouden we met de bus gaan, dit betekende 2x overstappen en gemiddeld 14uur onderweg zijn tussen alleen maar locals. Dan zijn wij de attractie ipv de mooie omgeving, dat aanbod sloegen we vriendelijk af. Dan maar 4 tientjes meer, we kregen nu een grote taxi met privé chauffeur. We zouden er minimaal 6uur en max 8 uur over doen. Vroeg ons heerlijke te grote bed in omdat we wekker wel weer om 5uur afgaat. Truste..